شعر آخر

دانی که در سرم غبار ده پاییز نشسته است

سالهای زیادی در نبودت بر تقویم ننشسته است

که موهایم می ریزند

چون که از غمت لبریزند

بی تو خسته ام

از همه کسانی می شناسم

عجیب

قهوه ی تلخ و عصر دلگیر 

شعر پایان

زیر درخت سیب

(م.طاها)