مردی که خاکستر جمجمه اش

مردی که خاکستر جمجه اش

در دو گودال چهره اش می ریخت

با دوپای پوک

در مسیر غم_باد ایستاد

مردی که به درد مردن نمی خورد

با سر انگشت به سنگی شعرش را نوشت 

فردا 

سنگ زنده بود و خودش....

(عمید صادقی نسب)

(زمستان 1377)

(کتاب: خودم را از چشم تو میبینم)